7 LEKCJI MEDYCYNY Z PRAKTYCZNYM ODNIESIENIEM DO SIEBIE I ŚWIATA.
Proponuję przejście przez cykl 7 lekcji i medycyny z praktycznym
odniesieniem do siebie i świata zewnętrznego, 7 podstawowych słów i ich
znaczenia w naszym życiu, posiłkując się nauczeniami Wolf Moondance.
Kolory zastosowane w Medycynie Tęczy odpowiednio odnoszą się do słów i lekcji medycyny :
Zaufanie: czerwony
Równowaga : pomarańczowy
Kreatywność: żółty
Wzrost/Rozwój: zielony
Prawda: błękitny
Mądrość: fioletowy
Niewinność/Nieskazitelność: bordowy
Zaufanie jest przypisane do koloru czerwonego/ można by je przypisać do pierwszej czakry w systemie czakr /.
ZAUFANIE–przekonanie, że druga strona jest uczciwa wobec nas w swoich zamiarach i działaniach.
Zaufanie– jakąż olbrzymią rolę odgrywa ono w naszym życiu. Zaufaniem darzymy osobę, której wierzymy, że będzie nam doradzać dobrze,nie myśląc tylko o sobie.
Czym jest zaufanie?
Zaufaniejest emocją okazywaną ludziom, przedmiotom czy instytucjom, takim jak firma,
rząd czy społeczeństwo. Może być wzajemne. Zaufanie jest wiarą w określone działania czy własności obiektu obdarzonego zaufaniem. Często oznacza nawet przekonanie jednej ze stron w to, że motywacją drugiej strony wobec niej jest bycie uczciwym i chcącym działać dobrze. Zaufaniem obdarowujemy osobę, której wierzymy, że będzie doradzać nam dobrze, myśląc o nas, a nie o sobie. Poza prawem i wspólnymi celami, wzajemne zaufanie jest jednym z podstawowych więzów w społeczeństwie (Wikipedia)
Pewnie każdy z nas już nie raz pytał się, czym jest zaufanie, ale pewnie i każdy z nas różnie to pojęcie rozumie. Nic dziwnego, bo przecież jest to bardzo trudne do opisania i konkretnego zdefiniowania. A każda definicja może być bardzo indywidualna i zróżnicowana.
Zaufanie powstaje nie tylko z potrzeby powstawania, ale musi być pielęgnowane. Jest nieodłącznym elementem egzystencji człowieka.
Czasami powstaje ono na wskutek spontanicznej i intuicyjnej reakcji, a czasami trzeba sporo czasu, aby takiego stanu w stosunku do niektórych osób, czy instytucji doznać.
Każdy chyba wie, że raz lub częściej utracone zaufanie jest trudno ponownie odzyskać, a co z tego wynika i trudniej jest innym osobom zaufać. Lecz nierzadko stan taki może prowadzić do jeszcze większych komplikacji życiowych.
Zaufanie powstaje w stosunku interpersonalnych kontaktów miedzy dwiema osobami czy instytucjami.
Ja rozróżniałabym dwa rodzaje zaufania.
1. Zaufanie sobie i swoim zdolnościom.
2. Zaufanie innym.
Jedną z ciekawszych perspektyw spojrzenia na to zagadnienie jest stopień zaufania innym.
Przecież nie wszystkim ufamy w jednakowym stopniu. Jednych zachowanie jest bardziej do przewidzenia i tym pewnie szybciej podarujemy naszą ufność.
A u innych jakbyśmy widzieli szyld stop na czole, który nas ostrzega, przed podjęciem jakichkolwiek kroków. Wręcz przeciwnie jakbyśmy wyciągali w stosunku do takich ludzi naszą tarczę obronną.
Jakie czynniki wpływają na zaufanie?
Każdy z nas stworzył swój własny styl zachowania w stosunku do siebie iinnych osób. Ten styl rozwinął się już w dzieciństwie. Małe dzieci mają absolutne zaufanie w stosunku do innych osób, dopóki to zaufanie nie zostało zachwiane lub zawiedzione.
Wiele sytuacji w dzieciństwie przyczyniło się do tego, że stajemy się nieufni, od najprostszych sytuacji zaczynając, kiedy brakuje dzieciom wsparcia i pomocy, poprzez bezpodstawną krytykę,niedotrzymania obietnic, zbyt wysokich aspiracji rodziców czy używania przemocy w stosunku do dzieci. Ale również przesadna troska rodziców, niepozwalająca dzieciom na zdobywanie własnych doświadczeń, czy też utrata jednego z rodziców.
W takich sytuacjach uczą się dzieci w bardzo nikłym stopniu, ufać sobie i swoim zdolnościom, a także innym osobom i ogólnego zaufania do życia.
Julian Rotter z uniwersytetu w Connecticut przeprowadził badania na osobach z wysokim stopniem zaufania i na tych, których określa się nieufnymi. Jego badania ograniczyły się do przesądów związanychz zaufaniem. Nie znalazł w swoich badaniach potwierdzenia, że ufni są lekkomyślniejsi i łatwiej ich oszukać niż ci, którzy dysponują mniejszą ilością zaufania w stosunku do świata i życia.
Aco przy tej okazji mógł potwierdzić, że ci, którzy ufają, tym będzie szybciej podarowane zaufanie. A ci, którzy są bardziej nieufni, ci doznają częściej zawodu i niepowodzenia, ci będą czuli jeszcze bardziej potwierdzeni w swojej teorii nieufności wstosunku do ludzi i świata. W psychologii nazywa się takie zjawisko samospełniającego proroctwa.
Jednym słowem, nasze oczekiwanie wpływa na nasze zachowanie, i nawet, jeżeli nie chcemy być tego świadomi, inni reagują odpowiednio na nasze zachowanie.
Nasz styl zachowania wywołuje w drugiej osobie dokładnie ten styl zachowania, które odpowiadają naszym wewnętrznym oczekiwaniom.Spełnia się to, czego dokładnie oczekujemy.
Reasumując, pomimo rozczarowania warto jednak cząstkę zaufania innym osobom podarować, nie ze względu na te osoby, ale w pierwszej linii zewzględu na siebie.
Nazwałabymto podarowaniem zaufania do innych przez pryzmat zaufania do siebie, do swoich własnych decyzji i postanowień. Dając szansę innym,dajemy sobie szansę zbliżenia się do drugiej osoby. Zablokowanie kontaktu między osobami wprawdzie gwarantuje nam, że nie zostaniemy zranieni i zawiedzeni, ale blokujemy sobie możliwość tych przyjemnych doznań.
Zaufaniejest najważniejszą częścią związku między dwiema osobami.
Gdzie jest jednakże granica między zaufaniem, a ślepym zaufaniem?
Taka granica nigdy nie jest ściśle zaznaczona… Ot zagadka dla każdegoz nas, w której każdy musi sam znaleźć własny złoty środek.
Zaufaniejest stanem zmiennym. To, że darzymy kogoś dzisiaj zaufaniem nie jest pewnikiem, że taki stan będzie miał miejsce za kilka dni,tygodni, miesięcy, lat. Na pewno każdy z nas życzyłby sobie, aby taki stan, przynajmniej w stosunku do osób, z którymi jesteśmy mocno emocjonalnie związani trwał wiecznie, nikt jednak nie może nam dać gwarancji przyszłych wydarzeń.
Nie jest to jednak powodem, aby zamykać się na nowe doświadczenia i nowe znajomości.
Czy i kiedy możemy zaufać sobie…?
Może wówczas, kiedy gotowi jesteśmy przejąć odpowiedzialność i konsekwencje za podjęte decyzje w całej swej okazałości, dotrzymując słowa sobie, a może i innym?
Innym wariantem jest slogan „polegać na sobie”, ale czyżby to był tylko nie wiele warty slogan…? Czy jest on odzwierciedleniem przyjaźni do siebie samego? Może warto się ze sobą zaprzyjaźnić…? Tylko jak to uczynić…? Obserwacja siebie i swoich instynktów pozwoliłaby na kontrolę naszych emocji i naszego zachowania. Niewiem tylko, czy jest ostatecznie możliwa kontrola naszego zachowania. O ile myślę sobie, że częściowa kontrola jest możliwa, to całkowita kontrola siebie nie jest wykonywalna, gdyż natura człowieka jest bardzo złożona, co pozwala kontrolować tylko i wyłącznie wybrany obszar, zazwyczaj wystarczająco bolący i doskwierający. Inne obszary, które nie odzywają się wystarczająco swoim wołaniem wskazują na zadowolenie, a przynajmniej nie wskazują na problemy, co automatycznie wyklucza niejako możliwość lub potrzebę kontrolowania tych obszarów życia.
W szamanizmie sprawa Zaufania jest jedną z podstaw praktyki stawania się, budowania wartości siebie, wiary w siebie, bezpieczeństwa, że ani ja sam, ani nikt inny mnie nie skrzywdzi. To wiara, to ufność, to bycie w prawdzie, podążanie ścieżką prawdy, rozwoju siebie.
Wg. sugestii pracy Wolf Moondance – Zaufanie rozpatrujemy jako Lekcję i Medycynę; lekcją jest zrozumienie tego, przeżywanie tego , doświadczanie tego; natomiast medycyną – to uzdrawianie w sobie braku zaufania,niemożności zaufania, nadużywanie swojego i czyjegoś zaufania, czyli budowanie ogólnie wiary w siebie.
Medycyna : Czerwony - Zaufanie.Zaufanie, wiara w siebie to związek, połączenie czystej energii oraz możliwość by przeżyć swoje życie fizycznie w pamięciprzykładu Wielkiego Ducha, który jest przejrzystością, jasnością: To jest być odpowiedzialnym dla pamięci ducha i wnoszenia czystości ducha do działania w sposób fizyczny- w ludzkiej egzystencji. To jest wiara, że można.
Lekcja Czerwony - Cierpliwość . Kiedy Cierpliwość jest lekcją, to jest przeciwnik. To jest poszukiwanie; to jest wyzwanie; to jest znalezienie możliwości. Spokój, cisza i uspokojenie ! To jest odnalezienie w sobie możliwości by być obserwatorem, tego, co się dzieje, akceptować to i poszukiwać przyczyn, zaistniałej reakcji na dany problem, sprawę. To skonfrontowanie się ze swoją tolerancją, akceptacją, spokojem, możliwością zrelaksowania, ogólnie świadomością siebie, swojego, ciała, emocji, odczuć, reakcji i działań. To inna forma zaufania sobie, wiary w siebie, że mogę i potrafię, dam radę.
Źródło
- ZAUFANIE wg. WOLF MOONDANCE – MEDYCYNA TĘCZY
Kolory zastosowane w Medycynie Tęczy odpowiednio odnoszą się do słów i lekcji medycyny :
Zaufanie: czerwony
Równowaga : pomarańczowy
Kreatywność: żółty
Wzrost/Rozwój: zielony
Prawda: błękitny
Mądrość: fioletowy
Niewinność/Nieskazitelność: bordowy
Zaufanie jest przypisane do koloru czerwonego/ można by je przypisać do pierwszej czakry w systemie czakr /.
Zufanie
Trochę wiedzy ogólnej : Zaufanie wobec jakiegoś obiektu jest to wiedza lub wiara,że jego działania, przyszły stan lub własności okażą się zgodne z naszym życzeniem. Jeśli takiej pewności nie mamy, to zaufaniu towarzyszy takżenadzieja.
Obiekt zaufania może być dowolny, np. człowiek, zwierzę, przedmiot,
substancja, instytucja, społeczeństwo, bóg. W przypadku relacji między
ludzkich zaufanie dotyczy najczęściej uczciwości drugiej strony wobec
nas, co niekoniecznie oznacza uczciwość wobec innych, np. w grupie
przestępczej. Zaufanie może, ale nie musi być odwzajemnione; jest jedną z
podstawowych więzi międzyludzkich, zarówno w rodzinie jak i grupach
społecznych, i bywa szczególnie cenne w sytuacjach kryzysowych.
Wzbudzanie zaufania jest też częstą metodą działania przestępców,
zwłaszcza oszustów. Emocja zaufania jest doznawana także przez bardziej
inteligentne zwierzęta.ZAUFANIE–przekonanie, że druga strona jest uczciwa wobec nas w swoich zamiarach i działaniach.
Zaufanie– jakąż olbrzymią rolę odgrywa ono w naszym życiu. Zaufaniem darzymy osobę, której wierzymy, że będzie nam doradzać dobrze,nie myśląc tylko o sobie.
Czym jest zaufanie?
Zaufaniejest emocją okazywaną ludziom, przedmiotom czy instytucjom, takim jak firma,
rząd czy społeczeństwo. Może być wzajemne. Zaufanie jest wiarą w określone działania czy własności obiektu obdarzonego zaufaniem. Często oznacza nawet przekonanie jednej ze stron w to, że motywacją drugiej strony wobec niej jest bycie uczciwym i chcącym działać dobrze. Zaufaniem obdarowujemy osobę, której wierzymy, że będzie doradzać nam dobrze, myśląc o nas, a nie o sobie. Poza prawem i wspólnymi celami, wzajemne zaufanie jest jednym z podstawowych więzów w społeczeństwie (Wikipedia)
Pewnie każdy z nas już nie raz pytał się, czym jest zaufanie, ale pewnie i każdy z nas różnie to pojęcie rozumie. Nic dziwnego, bo przecież jest to bardzo trudne do opisania i konkretnego zdefiniowania. A każda definicja może być bardzo indywidualna i zróżnicowana.
Zaufanie powstaje nie tylko z potrzeby powstawania, ale musi być pielęgnowane. Jest nieodłącznym elementem egzystencji człowieka.
Czasami powstaje ono na wskutek spontanicznej i intuicyjnej reakcji, a czasami trzeba sporo czasu, aby takiego stanu w stosunku do niektórych osób, czy instytucji doznać.
Każdy chyba wie, że raz lub częściej utracone zaufanie jest trudno ponownie odzyskać, a co z tego wynika i trudniej jest innym osobom zaufać. Lecz nierzadko stan taki może prowadzić do jeszcze większych komplikacji życiowych.
Zaufanie powstaje w stosunku interpersonalnych kontaktów miedzy dwiema osobami czy instytucjami.
Ja rozróżniałabym dwa rodzaje zaufania.
1. Zaufanie sobie i swoim zdolnościom.
2. Zaufanie innym.
Jedną z ciekawszych perspektyw spojrzenia na to zagadnienie jest stopień zaufania innym.
Przecież nie wszystkim ufamy w jednakowym stopniu. Jednych zachowanie jest bardziej do przewidzenia i tym pewnie szybciej podarujemy naszą ufność.
A u innych jakbyśmy widzieli szyld stop na czole, który nas ostrzega, przed podjęciem jakichkolwiek kroków. Wręcz przeciwnie jakbyśmy wyciągali w stosunku do takich ludzi naszą tarczę obronną.
Jakie czynniki wpływają na zaufanie?
Każdy z nas stworzył swój własny styl zachowania w stosunku do siebie iinnych osób. Ten styl rozwinął się już w dzieciństwie. Małe dzieci mają absolutne zaufanie w stosunku do innych osób, dopóki to zaufanie nie zostało zachwiane lub zawiedzione.
Wiele sytuacji w dzieciństwie przyczyniło się do tego, że stajemy się nieufni, od najprostszych sytuacji zaczynając, kiedy brakuje dzieciom wsparcia i pomocy, poprzez bezpodstawną krytykę,niedotrzymania obietnic, zbyt wysokich aspiracji rodziców czy używania przemocy w stosunku do dzieci. Ale również przesadna troska rodziców, niepozwalająca dzieciom na zdobywanie własnych doświadczeń, czy też utrata jednego z rodziców.
W takich sytuacjach uczą się dzieci w bardzo nikłym stopniu, ufać sobie i swoim zdolnościom, a także innym osobom i ogólnego zaufania do życia.
Julian Rotter z uniwersytetu w Connecticut przeprowadził badania na osobach z wysokim stopniem zaufania i na tych, których określa się nieufnymi. Jego badania ograniczyły się do przesądów związanychz zaufaniem. Nie znalazł w swoich badaniach potwierdzenia, że ufni są lekkomyślniejsi i łatwiej ich oszukać niż ci, którzy dysponują mniejszą ilością zaufania w stosunku do świata i życia.
Aco przy tej okazji mógł potwierdzić, że ci, którzy ufają, tym będzie szybciej podarowane zaufanie. A ci, którzy są bardziej nieufni, ci doznają częściej zawodu i niepowodzenia, ci będą czuli jeszcze bardziej potwierdzeni w swojej teorii nieufności wstosunku do ludzi i świata. W psychologii nazywa się takie zjawisko samospełniającego proroctwa.
Jednym słowem, nasze oczekiwanie wpływa na nasze zachowanie, i nawet, jeżeli nie chcemy być tego świadomi, inni reagują odpowiednio na nasze zachowanie.
Nasz styl zachowania wywołuje w drugiej osobie dokładnie ten styl zachowania, które odpowiadają naszym wewnętrznym oczekiwaniom.Spełnia się to, czego dokładnie oczekujemy.
Reasumując, pomimo rozczarowania warto jednak cząstkę zaufania innym osobom podarować, nie ze względu na te osoby, ale w pierwszej linii zewzględu na siebie.
Nazwałabymto podarowaniem zaufania do innych przez pryzmat zaufania do siebie, do swoich własnych decyzji i postanowień. Dając szansę innym,dajemy sobie szansę zbliżenia się do drugiej osoby. Zablokowanie kontaktu między osobami wprawdzie gwarantuje nam, że nie zostaniemy zranieni i zawiedzeni, ale blokujemy sobie możliwość tych przyjemnych doznań.
Zaufaniejest najważniejszą częścią związku między dwiema osobami.
Gdzie jest jednakże granica między zaufaniem, a ślepym zaufaniem?
Taka granica nigdy nie jest ściśle zaznaczona… Ot zagadka dla każdegoz nas, w której każdy musi sam znaleźć własny złoty środek.
Zaufaniejest stanem zmiennym. To, że darzymy kogoś dzisiaj zaufaniem nie jest pewnikiem, że taki stan będzie miał miejsce za kilka dni,tygodni, miesięcy, lat. Na pewno każdy z nas życzyłby sobie, aby taki stan, przynajmniej w stosunku do osób, z którymi jesteśmy mocno emocjonalnie związani trwał wiecznie, nikt jednak nie może nam dać gwarancji przyszłych wydarzeń.
Nie jest to jednak powodem, aby zamykać się na nowe doświadczenia i nowe znajomości.
Czy i kiedy możemy zaufać sobie…?
Może wówczas, kiedy gotowi jesteśmy przejąć odpowiedzialność i konsekwencje za podjęte decyzje w całej swej okazałości, dotrzymując słowa sobie, a może i innym?
Innym wariantem jest slogan „polegać na sobie”, ale czyżby to był tylko nie wiele warty slogan…? Czy jest on odzwierciedleniem przyjaźni do siebie samego? Może warto się ze sobą zaprzyjaźnić…? Tylko jak to uczynić…? Obserwacja siebie i swoich instynktów pozwoliłaby na kontrolę naszych emocji i naszego zachowania. Niewiem tylko, czy jest ostatecznie możliwa kontrola naszego zachowania. O ile myślę sobie, że częściowa kontrola jest możliwa, to całkowita kontrola siebie nie jest wykonywalna, gdyż natura człowieka jest bardzo złożona, co pozwala kontrolować tylko i wyłącznie wybrany obszar, zazwyczaj wystarczająco bolący i doskwierający. Inne obszary, które nie odzywają się wystarczająco swoim wołaniem wskazują na zadowolenie, a przynajmniej nie wskazują na problemy, co automatycznie wyklucza niejako możliwość lub potrzebę kontrolowania tych obszarów życia.
W szamanizmie sprawa Zaufania jest jedną z podstaw praktyki stawania się, budowania wartości siebie, wiary w siebie, bezpieczeństwa, że ani ja sam, ani nikt inny mnie nie skrzywdzi. To wiara, to ufność, to bycie w prawdzie, podążanie ścieżką prawdy, rozwoju siebie.
Wg. sugestii pracy Wolf Moondance – Zaufanie rozpatrujemy jako Lekcję i Medycynę; lekcją jest zrozumienie tego, przeżywanie tego , doświadczanie tego; natomiast medycyną – to uzdrawianie w sobie braku zaufania,niemożności zaufania, nadużywanie swojego i czyjegoś zaufania, czyli budowanie ogólnie wiary w siebie.
Medycyna : Czerwony - Zaufanie.Zaufanie, wiara w siebie to związek, połączenie czystej energii oraz możliwość by przeżyć swoje życie fizycznie w pamięciprzykładu Wielkiego Ducha, który jest przejrzystością, jasnością: To jest być odpowiedzialnym dla pamięci ducha i wnoszenia czystości ducha do działania w sposób fizyczny- w ludzkiej egzystencji. To jest wiara, że można.
Lekcja Czerwony - Cierpliwość . Kiedy Cierpliwość jest lekcją, to jest przeciwnik. To jest poszukiwanie; to jest wyzwanie; to jest znalezienie możliwości. Spokój, cisza i uspokojenie ! To jest odnalezienie w sobie możliwości by być obserwatorem, tego, co się dzieje, akceptować to i poszukiwać przyczyn, zaistniałej reakcji na dany problem, sprawę. To skonfrontowanie się ze swoją tolerancją, akceptacją, spokojem, możliwością zrelaksowania, ogólnie świadomością siebie, swojego, ciała, emocji, odczuć, reakcji i działań. To inna forma zaufania sobie, wiary w siebie, że mogę i potrafię, dam radę.
Źródło
Brak komentarzy: