Przypowieść o skarbie

Był sobie skarb. Ktoś zakopał go w ogrodzie i zmarł. Skarb sobie leżał i leżał i spokojnie czekał, aż ktoś go odkryje. Po latach zaczęło mu się bardzo nudzić. Oczywiście, że pod ziemią również może być ciekawie i skarb potrafił cieszyć się tym, co ma. Przez lata obserwował życie, jakie toczyło się w odmętach ziemi. Kiełkowały ziarna, wypuszczały pędy, opowiadały mu jak jest tam na górze, przyjaźnił się z korzeniami pobliskich drzew, z kretami i dżdżownicami. Nie było tak źle, w końcu wszędzie można jakoś żyć… skarb dobrze wiedział, że tylko od niego zależy czy będzie szczęśliwy czy nie, a że go jeszcze nikt nie wykopał? Cóż, nie przestaje wierzyć, że lada dzień to nastąpi. Żyje więc w ciemności i czasami krztusi się, gdy upały wysuszają ziemię. Bywa, że trujące grzyby niszczą jego bogactwo. Grzyby co prawda szybko umierają, ale każdy z nich zostawia ślad zniszczenia na jego niegdysiejszym pięknie. W końcu skarb powoli, z każdym dniem niszczeje, ale się nie poddaje, nadal czeka na to, że pewnego dnia… mijają lata. Powszednieje od bólu czekania.
Pewnego dnia jak w każdej bajce i jak w każdym życiu następuje dla niego punkt zwrotny. Ścinają jego jedynego przyjaciela. Przy okazji ktoś z góry odkrywa skarb. Świat zmienia się w ułamku chwili. Zwrot o sto osiemdziesiąt stopni. Inne życie, słońce, wiatr, niebo, szczęście. Skarb po latach czuje się potrzebny, odnaleziony i szczęśliwy. Jego życie nabiera sensu, ma to, o czym marzył od chwili, gdy ktoś go zakopał. Dlaczego to zrobił? Dlaczego musiał tak długo czekać na odkopanie? Dlaczego musiał znosić trujące soki grzybów i krztusić się suchą ziemią? Dlaczego musiał – choć wcale nie miał na to ochoty przyjaźnić się z dżdżownicami? Dlaczego tyle czasu to trwało? No i w końcu, dlaczego musieli ściąć jego starego przyjaciela, żeby jego znaleźć? Tego nikt nie wie. Nawet wróżki drzew….
Wiem jedno. Ty jesteś skarbem, Twoje życie jest skarbem, to co robisz i o czym marzysz, Twoje plany, talenty i tęsknoty są skarbem. Nie pozwól tego zakopać. A jeśli przypadkiem znalazłeś się pod ziemią, to pamiętaj: słońce i niebo czekają na Ciebie. Ty masz tylko jedno zadanie: nie przestawaj wierzyć…

Wróżka drzew
/P.C-Szept/