Tajemnicze zioło

Dwie kobiety zjadły tajemnicze zioło. Dobrze wiedziały: Może im zagrażać! Po cichu oczywiście wierzyły w moc zioła, które sprawi, że będą na zawsze młode, piękne i szczęśliwe. Niestety miało ono inne właściwości. Sprawiło, że kobiety zaczęły wspominać wszystkie nieszczęścia swojego życia. A im bardziej wspominały, tym stawały się starsze i brzydsze. Zioło miało jeszcze jedną właściwość – uzależniało od złych wspomnień. Było coś cudownego w rozpamiętywaniu smutków, bólu, rozczarowań, zawodów i oszustw ze strony innych ludzi i całego świata razem z kosmosem, bo przecież miała być piękna pogoda w dniu ślubu, a nie było, a w ogóle to jak niebo mogło dopuścić do tego małżeństwa itd. Żalom nie było końca. Aż pewnego razu do miasta w którym mieszkały przybył tajemniczy sprzedawca. Powiedział, że ma antidotum na zioło złych wspomnień. Kobiety natychmiast do niego pobiegły. Jednak z jakiegoś powodu z leku skorzystała tylko jedna z nich. Druga wolała nie tracić wspomnień.
- Dlaczego nie chcesz się wyleczyć?
- Ponieważ wspominając moje krzywdy będę ostrożniejsza w kontaktach z innymi. A ty dlaczego jesteś taka głupia i się ich pozbyłaś? – Zapytała pamiętliwa.
- Ponieważ chcę pamiętać tylko to co dobre i cieszyć się życiem. Chcę mimo wszystko ufać innym ludziom, światu i kosmosowi.
- Jesteś niemądra – powiedziała pamiętliwa.
- Bardzo możliwe – odparła ta, która zapomniała i na skrzydłach wolności poleciała z wiatrem w sobie tylko znaną stronę. Ta, która nie chciała zapomnieć, wrosła korzeniami niewybaczenia w swój mały, smutny świat i nie mogła wybaczyć koleżance, tego, że zostawiła ją samą i odleciała z wiatrem.
A Ty, co wybierasz?
Zapomnienie, czy pamiętanie? A co byś Ty zrobił. Gdyby do Ciebie przyszedł sprzedawca z antidotum?

Dobrych wyborów życzę Wam kochani
Wróżka drzew
/P.C-Szept/