Przypowieść o wartości człowieka.

Pewnego razu uczeń zapytał świętego: - Ile wart jest człowiek?
Święty rzekł:
- Powiem ci, jak przyjedziesz jutro.

Następnego ranka, kiedy uczeń powrócił, Guru wręczył mu brylant i tak go poinformował:
- Zanieś to na plac targowy i każ ocenić. Nie sprzedawaj go. Po prostu pokaż go wszystkim kupcom i dowiedz się jaka jest jego cena.
Uczeń chodził z brylantem od kupca do kupca. Najpierw udał się do sprzedawcy owobów.
- Ile mi za to dasz? – zapytał
- Dam ci dwie pomarańcze – odparł sprzedawca owoców. Następnie udał się do sprzedawcy ziemniaków, który powiedział:
- Dam ci cztery kilo ziemniaków.

 Następnie uczeń udał się do złotnika, bardzo podrzędnego jubilera i zapytał go o cenę brylantu.
- Dam ci sto dolarów – powiedział złotnik.
Uczeń odwiedził jeszcze kilku innych jubilerów, a każdy z nich proponował mu trochę więcej pieniędzy. Wreszcie poszedł do najlepszego jubilera w mieście i poprosił go o wycenę brylantu. Jubiler położył sobie brylant na dłoni.
- Bracie – powiedział – nie możesz sprzedać tego brylantu . Jest bezcenny.
Uczeń powrócił z brylantem do świętego i opowiedział mu o wszystkim.
- Czy teraz rozumiesz jaka jest wartość człowieka? – zapytał.
Ktoś może sprzedać się za dwie pomarańcze albo cztery kilo ziemniaków, albo jeżeli zechce, może uczynić siebie bezcennym. Wszystko zależy od jego własnego punktu widzenia.
Istota ludzka jest bezcenna. Mędrcy powiadają, że narodziny ludzkie należą do rzadkości. Otrzymujemy nasze ciało dopiero po przejściu przez tysiące form życia. Co zatem sprawia, że człowiek jest istotą wyjątkową? Tylko człowiek ma możliwość poznania boskiej Świadomości, która w nim wibruje. Tylko człowiek potrafi doświadczyć swojej tożsamości z Bogiem. Dlatego musimy wykorzystać nasze ludzie życie do odkrycia, kim jesteśmy.

“Dokąd idziesz?” Swami Muktananda